Ik vind de term supermaan altijd een beetje lachwekkend. Je verwacht een enorme, gigantische bol boven de horizon, maar in werkelijkheid zie je het verschil amper. Soms zijn ‘reguliere’ volle manen optisch veel groter, door de breking van het licht. Een verschijnsel wat overigens amper vast is te leggen met de camera.
Desalniettemin was in de nacht van dinsdag op woensdag de derde supermaan van dit jaar te zien, en of hij nou groot is of niet: een volle maan is altijd mooi!
Mooi.