Als fotograaf spreken mensen je makkelijker aan dan wanneer je gewoon een voorbijganger bent. Zo overkwam het mij vorige week – toen ik foto’s stond te maken van De Rookerij – dat een overbuurvrouw mij een vraag stelde. Of er iets bijzonders gaande was in De Rookerij, vroeg ze, omdat ik foto’s stond te maken.
Tenzij je het feit dat ik er een kopje thee had gedronken noemenswaardig vindt, was er niks bijzonders gaande in de galerie. Maar de buurvrouw – een vrouw van bijna 80 – maakte er vervolgens voor mij wel een bijzondere dag van. We geraakten aan de praat, en na een tijdje vertelde ze over haar emailleverzameling. Wilde ik die niet even bekijken?
Het bleek een omvangrijke verzameling te zijn. Honderden potten, pannetjes, kannetjes en vergieten heeft ze verzameld. In haar tuin, keuken, kamers en op de vensterbanken. De aandrang om even een foto te maken was groot. Ze doen deze bijzondere vrouw geen recht, maar ik wilde het toch delen.
En dan in zo’n prachtig huisje wonen…